Reżyser Robert Wise planował zaangażować do roli Kapitana von Trappa aktora Yula Brynnera.
Początkowo reżyserem filmu miał zostać William Wyler.
William Wyler, który miał być pierwotnie reżyserem filmu, chciał rolę Marii powierzyć Audrey Hepburn. Jako inną kandydatkę proponowano także Doris Day, ale aktorka nie przyjęła roli, rozważano również Leslie Caron, Angie Dickinson, Shirley Jones, Grace Kelly oraz Carol Lawrence.
Przy obsadzaniu roli kapitana von Trappa brano pod uwagę wielu aktorów takich jak Sean Connery, Richard Burton, Stanley Baker, Stephen Boyd, Jerome Courtland, Michael Craig, Bing Crosby, Anton Diffring, Peter Finch, Vittorio Gassman, Louis Jourdan, John Justin, Brian Keith, Walter Matthau, Keith Michell, David Niven, Patrick O'Neal, Eric Porter, Denis Quilley, Maximilian Schell, Paul Scofield, Massimo Serato, Carlos Thompson.
Pośród dzieci przesłuchanych w swoim czasie do ról potomków Kapitana von Trappa byli m.in. Kurt Russell i Richard Dreyfuss.
Jedną z aktorek, które starały się o możliwość zagrania postaci Liesl von Trapp była Mia Farrow. Do roli przymierzano również Sharon Tate.
Yul Brynner nie dostał roli kapitana ze względu na swój akcent i choć bardzo nalegał, aby dać mu szansę, to Robert Wise był już zdecydowany powierzyć tę rolę Christopherowi Plummerowi.
Anna Lee starała się o rolę baronowej Schraeder, ale reżyser Robert Wise widział ją raczej jako jedną z zakonnic. Aktorka natomiast uważała, że nieco fałszuje i wolała nie śpiewać żadnej z piosenek. Jednak Wise stwierdził, że nie jest mu potrzebna profesjonalna śpiewaczka i że Lee będzie idealna jako siostra Margaretta.
Niewiele brakowało, żeby Charmian Carr nie dostała roli Liesl, ponieważ Robert Wise uważał, że jej oczy są zbyt niebieskie.
Po tym, jak kapitan ogłasza, że zaręczył się z baronową, dzieci podchodzą do Elsy i całują ją po kolei w policzek. Są w złym nastroju i ojciec każe im odejść. I choć Liesl przepuszcza swoje rodzeństwo w drodze na schody, w następnym ujęciu jest pierwszą osobą, która po nich schodzi.
W scenie, w której Georg i Max dyskutują na temat udziału dzieci w festiwalu (tuż przed piosenką "Edleweiss"), kapitan w pewnej chwili sięga po kieliszek. Jednak już w następnym ujęciu trzyma w ręce karafkę.
W trakcie wykonywania piosenki "Do Re Mi", gdy Maria i dzieci jadą dorożką, można zobaczyć jak dwukrotnie mijają to samo miejsce (salon fryzjerski).
Przód i tył posiadłości Von Trappów były filmowane w dwóch różnych miejscach w Salzburgu, Austria.
Rodzina von Trappów istniała naprawdę, podobnie jak Maria Kutschera, nowicjuszka z pobliskiego klasztoru, która w 1927 r. poślubiła ojca dzieci. Po ucieczce z Austrii (zajętej przez hitlerowców) do USA, pozbawieni majątku, zarabiali na życie śpiewaniem. M. in. prowadzili "Śpiewające obozy Trappów"- letnie warszaty muzyczne dla dzieci".
Film po raz pierwszy wyświetlony w Monachium był o 1/3 krótszy od wersji orginalnej. Z filmu wycieto wszystko, co miał jakikolwiek zwiazek z Anschlussem i smiałą ucieczką rodziny von Trapp z okupowanej Austrii. Film dość nie oczekiwanie kończy się małżeństwem Marii z baronem von Trapp.
Kym Karath (Gretl von Trapp) nie potrafiła pływać. Ustalono więc, że Julie Andrews w scenie, gdy łódka się przewraca i dzieci wpadają do wody, w porę ją złapie. Jednakże, podczas drugiego ujęcia łódka przechyliła się tak, że Andrews wypadła po jednej jej stronie, a Karath - po drugiej. Na szczęście dziewczynkę uratował jeden z członków ekipy.
Śpiew Peggy Wood (Matki Przełożonej) był dubbingowany, ponieważ aktorka uznała, że jest za stara na to, by dać sobie radę z partiami wokalnymi.
Akcja filmu rozgrywa się "w ostatnich złotych dniach lat trzydziestych". W rzeczywistości Maria otrzymała posadę guwernantki w domu von Trappów jeszcze w latach dwudziestych i poślubiła Kapitana w listopadzie 1927 roku.
Sznur od dzwonka, za który pociąga Liesl, gdy razem z rodzeństwem przybywa do klasztoru, by spotkać się z Marią, został zamontowany specjalnie do filmu. Po zakończeniu zdjęć filmowcy chcieli go usunąć, ale Matka Przełożona poprosiła, aby sznur mimo wszystko został. Wisi tam po dziś dzień.
Angela Cartwright (Brigitta) jest znana z tego, że zna scenariusz "Dźwięków muzyki" na pamięć i może go wyrecytować w dowolnej chwili bez jednej pomyłki.
W scenie, gdy Maria i dzieci bawią się, chodząc po drzewach, Andrews poprosiła, aby zastąpiła ją dublerka. Dzieci jednak nie miały nic przeciwko temu, żeby wykonać te akrobacje samodzielnie.
Gdy Maria zjawia się po raz pierwszy w domu von Trappów, kapitan mówi jej, że jest dwunastą z kolei guwernantką, jaką zatrudnia do opieki nad swoimi dziećmi. W rzeczywistości Maria była dwudziesta szósta!
Robert Wise powiedział Charmian Carr, odtwórczyni roli Liesl, że jej postaci przydałoby się trochę "dziecięcego tłuszczyku". Aktorka miała wówczas 21 lat, a Liesl - 16. Charmian była za chuda i musiała przybrać na wadze, by młodziej wyglądać. Było to dla niej niełatwe, ale udało się i po latach wspominała, że nigdy w życiu (ani wcześniej ani później) tyle nie ważyła.
Tylko dwie sceny nakręcono w opactwie Nonnberg. Jedna to ta, w której dzieci przychodzą odwiedzić Marię, a druga - ta, w której Naziści szukają von Trappów po ich ucieczce. Ekipie wolno było filmować opactwo tylko z zewnątrz, ponieważ kościół był bardzo stary i nie wpuszczono ich do środka.
Film stał się takim przebojem, że po dziś dzień salzburskie biura turystyczne organizują wycieczki szlakiem "Dźwięków muzyki" (http://en.panoramatours.com/soundofmusic/)
Przeszklona altana, w której Liesl i Rolfe śpiewali "Sixteen Going On Seventeen", została przeniesiona na tereny należące do zamku Hellbrunn, znajdującego się niedaleko Salzburga. Została zamknięta, ponieważ wielu turystów próbowało w niej tańczyć i skakać tak, jak robili to aktorzy w filmie i kończyło się to niejednym złamaniem.
W ostatniej scenie, gdy rodzina von Trappów ucieka z kraju przez góry, Christopher Plummer niesie na baranach dublerkę małej Kym Karath, która grała Gretl. Dziewczynka przez cały czas kręcenia filmu przybrała bardzo na wadze i Plummer narzekał, że nie jest w stanie jej podnieść, a co dopiero wspinać się po górach z nią na baranach.
Gdy kręcono numer taneczny Liesl i Rolfe'a ("Sixteen Going On Seventeen"), aktorka potknęła się skacząc przez ławki i upadła tak nieszczęśliwie, że zraniła sobie nogę w kolanie. W trakcie trwania tej sceny, można w pewnym momencie ujrzeć, że Charmian Carr ma obandażowaną nogę!
Prawdziwym powodem, dla którego Maria opuściła klasztor, były nasilające się bóle głowy, spowodowane tym, że wybierając życie zakonne, zamieniła częste spacery po górach na bezustanne przebywanie w zamknięciu. Lekarz zalecił jej ćwiczenia i więcej ruchu na świeżym powietrzu. W związku z tym Matka Przełożona wysłała ją do domu von Trappów, by poprzebywała trochę poza murami klasztoru. Wcale nie chodziło o łamanie przez Marię regulaminu, do którego młoda kobieta w rzeczywistości wykazywała wielkie przywiązanie.
Prawdziwe imiona siedmiorga dzieci kapitana von Trappa brzmiały: Rupert, Agathe, Maria, Werner, Hedwig, Johanna i Martina. Na potrzeby filmu nadano im imiona: Liesl, Friedrich, Louisa, Kurt, Brigitta, Marta i Gretl, żeby brzmiały bardziej... austriacko!
We francuskiej wersji filmu została wycięta scena, w której zakonnice śpiewają "Maria" oraz w której matka przełożona śpiewa "Climb Ev'ry Mountain". Uznano, że śpiewanie przez zakonnice niereligijnych piosenek może być oznaką braku szacunku. Piosenki te pojawiły się tylko w wersjach "reprise" - w scenie ślubu i w finale filmu.
Okres zdjęciowy trwał od 26 marca do 20 sierpnia 1964 roku.